Rozdział 31

Przez cały kolejny dzień pozwoliłam sobie na wypoczynek. Zaczęłam przeglądać wszystkie portale internetowe począwszy od instagrama kończąc na facebooku . W międzyczasie uświadomiłam sobie , że wyobrażałam sobie wakacje jako totalną klapę, rozpaczanie po stracie chłopaka i przyjaciółki, codzienne kłótnie z babcią i ciągłe siedzenie z nudów na internecie, a jak się okazało pierwszy raz w tym tygodniu trzymam w ręku laptopa, ponieważ nawet nie miałam wcześniej na to czasu. Dodatkowo dogaduję się świetnie z babcią, zyskałam nowych przyjaciół , zakochałam się, odnowiłam kontakty z bratem i odzyskałam najlepszego przyjaciela z dzieciństwa. Czy można aż tak pomylić się co do swojej przyszłości. Jak widać można .

Przeraża mnie tyko fakt rozstania z nimi wszystkimi a szczególnie z Niallem. Wcześniej nie dopuszczałam tego do świadomości, ale teraz gdy leżę i wpatruję się w sufit, a dni lecą jak oszalałe w końcu muszę dopuścić tę myśl do siebie.

- Co się dzieje złotko ?- nawet nie zauważyłam , że od jakiegoś czasu Niall siedzi na fotelu i mi się przypatruje.

- Wiesz.... zastanawiam się jak to będzie , kiedy będę musiała wrócić do Polski .- westchnęłam, a ten momentalnie pojawił się obok mnie 

- Jakoś będziemy musieli sobie poradzić , coś wymyślimy . Ty odwiedzisz nas, my ciebie. Będziesz miała szkołę, my trasy ,  a dziewczyny pracę . Nim się obejrzymy znowu ty i Karolina będziecie tutaj.

-Oby to było takie proste jak o tym teraz mówisz .

- Będzie - pocałował mnie w czoło - A teraz nie martw się o to , Danielle czeka w kuchni, bo trzeba zmienić ci opatrunek . Chodź zaniosę cię. 

- Okej , tylko proszę nie wpuszczaj tych pacanów , bo chyba ich pozabijam jak znowu zaczną komentować moją ranę. 

- Zamkniemy drzwi na klucz . - podniósł mnie . 

- Wiesz Nialluś .. Kocham cie - musnęłam jego usta . 

- Ja ciebie też . 

***

Wieczorem urządziliśmy sobie ognisko . Następnego dnia imprezę , na którą zaprosiliśmy naszych sąsiadów, a jeszcze kolejnego wszyscy udaliśmy się na pieszą wycieczkę po okolicy . Oczywiście przez naszych kochanych chłopców się zgubiliśmy i przez dwie godziny łaziliśmy bezsensownie w kółko, aż w końcu udało nam się z powrotem dotrzeć do naszego tymczasowego miejsca zamieszkania . Wszystkie kalorie spalone podczas wycieczki nadrobiliśmy pizzą i litrami coli , które zamówiliśmy całkowicie wykończeni długą pieszą podróżą.

Nim się obejrzeliśmy tydzień minął i czas było wracać  do babci i Samanthy. 

Spakowaliśmy się , zrobiliśmy porządki i ruszyliśmy w podróż powrotną wieczorem, przez co nad ranem byliśmy już w swoich domach i łóżkach . Ja osobiście mimo, że przespałam całą podróż to po powrocie od razu ległam na łóżko i zatopiłam się w mojej mięciutkiej, pachnącej pościeli.

Okazało się , że chłopcy mają jakiś ważny wywiad gdzieś poza miastem, a więc do wieczora nie ma z nimi  kontaktu . 

Wygląda na to, że ten dzień spędzę w gronie żeńskim . 

Całą piątką czyli ja , Jess, Karola , babcia i Samantha udałyśmy się na ogromne zakupy, zjadłyśmy obiad w restauracji , na deser zamówiłyśmy lody, a po powrocie do domu do samego wieczora grałyśmy w gry i bawiłyśmy się z Sami .

Wieczorem próbowałam dodzwonić się do Natana , jednak miał wyłączony telefon . Wydało mi się dziwne , że dziś nas nie odwiedził dlatego myślałam , że może z Jessicą mieli sprzeczkę ,albo coś z tych rzeczy , jednak kiedy po raz kolejny nie odbierał zaczynałam się martwić . W końcu u chłopaków na pewno nie siedzi, bo są poza miastem, chociaż po głębszym zastanowieniu wydało mi się logiczne gdyby z nimi pojechał w końcu ostatnio nieźle się razem dogadują szczególnie z Louisem . 

Zadzwoniłam więc do niego, ale ten podobnie jak mój przyjaciel nie odbierał. 

Został mi tylko Niall . 

- Cześć kochanie. Już tęsknisz ? - zaśmiał się .

- Hej , tak , ale dzwonię, żeby dowiedzieć się czy jest z wami Natan , 

- Był , ale niedawno wróciliśmy, a więc pojechał do siebie. 

- A Louis ? Czemu nie odbiera telefonu ? 

- Nie wiem , wyszli razem . 

- Okej . - rozłączyłam się. 

Miałam dziwne przeczucie, że coś może być nie tak. Na wszelki wypadek chciałam to sprawdzić. Zamówiłam taksówkę i pojechałam pod adres wynajmowanego przez Natana  mieszkania . Odetchnęłam z ulgą, kiedy ujrzałam ścigacz przyjaciela zaparkowany pod blokiem , a na jego piętrze w oknie palące się światło . Już miałam wysiadać, zapłacić kierowcy i iść  się do klatki schodowej, kiedy zobaczyłam tą dwójkę wychodzącą .
 Natan wsiadł na swój ścigacz , a po chwili Louis też tylko, że na drugi . Skąd on miał ścigacz i dlaczego nie pojedzie do domu po prostu samochodem ? Coś było nie tak Nie miałam innego wyboru,  musiałam ich śledzić . Poprosiłam kierowcę o jechanie za nimi , na szczęście był wieczór i korki szczególnie w tej okolicy nie były duże, więc udało nam się nie zgubić tej dwójki.
Nie wierzyłam własnym oczom, kiedy mój kuzyn i przyjaciel dotarli do swojego celu . Nielegalne wyścigi ? Myślałam , że z tym już koniec, a okazuje się, że Natan mnie oszukał , a na dodatek w to wszystko zamieszany jest Louis. Jakby to ująć serce złamało mi się podwójnie . ręce zaczęły mi się trząść , jednak mimo wszystko zamierzałam być pewna czy  na pewno biorą w tym udział . Jakaś część mnie , chciała wierzyć, że są tu tylko aby popatrzeć. Momentalnie wysiadłam i zaczęłam kierować się w stronę tłumu , jednak zatrzymały mnie krzyki taksówkarza. Przeprosiłam go za nieuwagę , zapłaciłam , po czym on odjechał , a ja z powrotem zaczęłam przeciskać się przez masę ludzi. Wtopiona w tłum zaczęłam obserwować zaistniałą sytuację.


- Kto będzie teraz ? - zapytałam dziewczyny ubranej w top odkrywający jej cały brzuch oraz krótkie spodenki.
- E ty.... z choinki się urwałaś ?! To jest hit sezonu, Natan znowu wchodzi do gry! Będzie ostra jazda - wycedziła żując gumę.
 Nie wierzyłam w to co słyszę .
- Natan nie rób tego ! - krzyczałam, kiedy ten był już na linii startowej , mimo że wiedziałam że mnie nie usłyszy .Zaczęłam przeciskać się na sam początek wrzeszczących , skaczących i dopingujących mu ludzi . Chłopak odwrócił się na moment w stronę tłumu gdzie na samym początku stałam ja . Ze łzami w oczach krzyczałam , aby się wycofał . Chłopak zauważając mnie całkowicie zmienił wyraz twarzy , z jego warg wyczytałam słowo przepraszam , a następnie ruszył. Podbiegłam do Louisa , który stal oparty o swoj sprzęt i gadał z jakimś napakowanym gościem, z masą tatuaży.
- Jak mogliście? ! Wy idioci !- zaczęłam się wydzierać .
 - Maja ? Co ty tu robisz !? - był zdezorientowany.
 - Okłamaliście mnie ! Oboje !- krzyczałam.
- To nie tak .. - zaczął się tłumaczyć, kiedy nagle uslyszeliśmy trzask, a za chwile krzyk .
Widziałam tylko jak Natan sunie po asfalcie.
- Gliny ! - krzyknął ktoś z oddali i wszyscy zaczęli uciekać lub odjeżdżać .
Ja natomiast miałam wszystko gdzieś, najważniejszy wtedy był tylko on , mimo tego co zrobił , podbiegłam do niego , złapałam za jego twarz i zaczęłam krzyczeć.
- Ratunku ! Niech mu któs pomoże ! -cedziłam przez łzy-Proszę .... nie zostawiaj mnie ,- ślęczałam nad jego nie poruszającym się ciałem -  błagam..... Natan odezwij się. Nie możesz mnie zostawić ... - cała się trzęsłam , a każda sekunda patrząc na jego ciało z którego wychodzi życie  dłużyła się jak godzina. Po chwili podbiegł Louis , złapał mnie za ramiona i zaczął odciągać od chłopaka .  Widziałam  przez łzy jak go zabierają do karetki i odjeżdżają na sygnale.

***
- Wszystko będzie dobrze kochanie - Niall objął mnie swoim silnym ramieniem .
- Wiedziałeś , że to zrobią ? - wysyczałam przez łzy .
- Nie miałem pojęcia - mocniej mnie uścisnął.
- Jaa.... ja muszę powiedzieć jego rodzicom .
- Twoja babcia już to zrobiła - kiwnęłam tylko głową na znak zrozumienia, a już po chwili na korytarzu pojawiła się masa ludzi począwszy od roztrzęsionej  Jess kończywszy na Zaynie .
- Przyniosę coś do picia - odparł blondyn wstając , kiedy tylko się oddalił obok na krześle usiadł Louis .
- Maja- zaczął .
- Nie ... nic do mnie nie mów , nie chcę cię słuchać - zaczęłam się trząść od przypływu emocji, chłopak wyciągnął do mnie rękę na co ja automatycznie się odsunęłam.- Nie dotykaj mnie ! - krzyknęłam zrywając się z miejsca i biegnąc jak najdalej od mojego kuzyna .
Jak oni mogli mi to zrobić . Natan obiecywał , a Louis wiedział jakie mam do tego podejście, a mimo to mnie oszukali , dla głupiego wyścigu zniszczyli wszystko co budowaliśmy na nowo od dwóch miesięcy. Zaufałam im po raz drugi a oni przekreślili to od tak . Byłam głupia myśląć , że im na mnie zależy, że po raz kolejny mnie nie zranią. Powinnam od razu trzymać się na dystans po tym jak zawiodłam się na nich pierwszy raz.
- Chodź słoneczko zabiorę cię do domu - powiedziała babcia .
- Nie . nie mogę , muszę tu być, nie zostawię go! - krzyknęłam , kobieta wiedząc że nic nie wskóra powiedziała tylko, że musi zająć się Samanthą i wróci wieczorem . Machnęłam głową na znak zrozumienia, po czym ponownie wróciłam do rozpaczania nad stanem mojego przyjaciela.
Przez całą noc siedziałyśmy na zmianę przy jego łóżku z Jess. Nie zdołały odgonić nas nawet pielęgniarki.
Zbliżała się godzina 5 rano, Jessica poszła po coś do jedzenia , a ja zostałam sama z moim przyjacielem.
Mimo, że wiedziałam , że mnie nie słyszy to i tak prowadziłam monolog skierowany do niego . W prawej dłoni ściskałam jego rękę , a lewą gładziłam go po po policzku.
- Natan... proszę wróć do nas . Jesteś cholernym dupkiem, mam ochotę cię uderzyć za to co mi zrobiłeś  ale zawsze będę cię kochać. Jessica też, ciągle nad tobą czuwa, niedługo będą tu twoi rodzice i nasi przyjaciele. Nie możesz nas zostawić . Nie możesz rozumiesz !? Nie po tym co razem przeszliśmy. Nie pozwolę ci się tak łatwo poddać ! - zaczęłam histeryzować. Moje oczy były całe zaszklone, kiedy nagle tak jakbym poczuła bardziej ściskającą mnie dłoń. Spojrzałam na jego otwarte oczy, i co chwilę zamykające się powieki, które nie mogły przyzwyczaić się do światła dziennego .
Momentalnie wybiegłam na korytarz .
- Majka co się dzieje ? - przerażona Jessica o mało co nie upuściła plastikowych kubeczków z kawą .
- Albo to sen , albo on się obudził ! - po moich oczach spływały łzy szczęścia.
***
Natan naprawdę wybudził się ze śpiączki . Wygląda koszmarnie, jest cały poobdzierany, nie jest w stanie nawet nic powiedzieć, ale żyje. Na prawdę żyje.
Krótko po całym tym zdarzeniu w poczekalni już zaczęli pojawiać się ludzie. Każdy chciał się z nim zobaczyć. Mnie i Jessicę natomiast babcia zabrała do domu. Zjadłyśmy ciepły posiłek i nawet nie wiem , jakim cudem zasnęłam i przebudziłam się w środku nocy . Przebrałam się w piżamę i ponownie położyłam  do łóżka. Tym razem jednak nie mogłam zasnąć. Wzięłam do ręki telefon ,gdzie ujrzałam masę wiadomości od Nialla, Louisa i dziewczyn .
Od razu odpisałam ukochanemu i dziewczynom , że jestem w domu, wszystko jest w porządku , natomiast wiadomość od Louisa zignorowałam i usunęłam nawet jej nie czytając.
Nim się obejrzałam nastał ranek . Wskoczyłam pod prysznic, wyszykowałam się . Zjadłam śniadanie i czekałam na przyjazd Nialla.
- Cześć - powiedział wchodząc.
- Tu jestem- wyjrzałam zza rogu kuchni i momentalnie zostałam zamknięta w uścisku, a już po chwili nasze usta złączyły się w namiętnym pocałunku.
- Tęskniłem złotko - powiedział ponownie wtulając moje ciało w swoje.
- Ja też  - wyszeptałam.
Spędziliśmy razem prawie całe popołudnie nie wspominając ani słowem o tym wszystkim co się ostatnio działo .
- Muszę jechać do studia. - westchnął .
- Okej , jedź - uśmiechnęłam się
- Nie chcę cię tu samej zostawiać. Chodź ze mną . Może ci się trochę nudzić, ale obiecuję , że potem ci to wynagrodzę .
- Umm nie . Musisz pracować, a nie martwić się o mnie. Będę cię tylko rozpraszała. Lepiej będzie jak pojadę do szpitala. Co prawda łatwiej mi było siedzieć przy Natanie jak był nieprzytomny, ale muszę wiedzieć czy wszystko na pewno dobrze, a więc zawieź mnie do szpitala a potem jedź na próbę .
- Jesteś pewna ?
- Tak . - powiedziałam całując go w policzek i splatając nasze dłonie, a następnie zaczęłam ciągnąć chłopaka w stronę wyjścia. Po 30 minutach poruszania się w niemiłosiernych korkach udało nam się dotrzeć do szpitala . Pocałowałam Horana na pożegnanie.
- Chcesz wyjść gdzieś wieczorem ? - poruszył brwiami .
- No nie wiem , nie wiem . Zaskocz mnie  - zaczęłam się śmiać po czym wyszłam . Na korytarzu spotkałam mamę Natana.
- Maju - powiedziała kobieta od razu zamykając mnie w żelaznym uścisku .
- Dzień dobry - posłałam kobiecie uśmiech.
- O dobrze , że pani jest , mamy kilka nowych informacji , zapraszam do gabinetu - naszym oczom ukazał się  lekarz , a kobieta pociągnęła mnie za sobą .
- Ja poczekam - powiedziałam.
- Nie , chodź ze mną, jesteś jak rodzina - złapała mnie za rękę i zaczęła zmierzać do gabinetu.
- Czy w państwa rodzinie mają miejsce jakieś choroby genetyczne .?- zapytał lekarz
- Nie raczej nie ...- powiedziała przerażona.
- Chodzi o to, że pani syn cierpi na niewydolność nerek , stan jest na tyle zaawansowany iż jedynym wyjściem jest przeszczep . Sądzimy również , iż właśnie bóle spowodowane tą chorobą doprowadziły do wypadku pani syna. - powiedział lekarz , a kobieta wybuchła szlochem , pogładziłam ją delikatnie po ramieniu i zaczęłam pocieszać , że na pewno znajdzie się dawca.
- Istnieje możliwość próby przeszczepu kogoś z rodziny , najlepszym wypadkiem byłoby rodzeństwo .- On.. jest jedynakiem . - załkała.
- Jest jeszcze możliwość pobrania jej od pani lub pani męża , ale trzeba będzie ustalić wszystkie badania.
- To nie możliwe - wybuchła jeszcze większym płaczem- Miał pan rację to choroba genetyczna, ale ja nawet o tym nie pomyślałam . Też miałam problemy z nerkami .. .a mój mąż był dla mnie dawcą  - powiedziała , jej oczy były całe czerwone , a twarz mokra od łez Nie potrafiłam patrzeć na ból tej kobiety.
- Pozostaje  wpisanie go do listy oczekujących , aczkolwiek ta jest bardzo długa, a jego stan coraz gorszy .. przykro mi , będziemy się starać mu pomóc , ale nic nie mogę obiecać .
- Ja zostanę dawca - powiedziałam , wiem , że wcale tego nie przemyślałam , ale siedzenie obok mamy Natana i patrzenie jak wykańcza się psychicznie doprowadzało mnie do szału, dlatego musiałam coś zrobić .
- Umm , nie jest pani siostrą , a do tego potrzebujemy kogoś o tej samej grupie krwi .
- Już raz byłam dawcą dla mojego przyjaciela, doktor Benson się wtedy nim zajmował.
-Dobrze porozmawiam z nim , a panią zapraszam jutro na wstępne badania, jednak radziłbym się nad tym jeszcze zastanowić to poważna operacja.
- Jestem pewna , do widzenia - powiedziałam po czym razem z oszołomioną panią Luizą wyszłam z gabnetu.
- Maju skąd masz pewność co do grupy krwi ? - zapytała.
- Bo już raz byłam dla niego dawcą szpiku , wtedy kiedy miał ten pierwszy wypadek .
- To na prawdę byłaś ty?
- Tsaa... tylko proszę niech pani nikomu o tym nie mówi .
- Dobrze aniołku.Dziękuję ci.




_____________________________________________________________
Oto rozdział 31 !
Zostają jeszcze cztery rozdziałki , dotrwajcie :*
Mam nadzieję, że nie doszukacie się żadnych błędów ortograficznych , ani interpunkcyjnych . Rozdział był sprawdzany, ale mogłam coś przeoczyć, także z góry przepraszam .
Piszcie jak wam się podoba , zaskoczyłam was odrobinkę ?
Mam prośbę aby każdy kto czyta pozostawił po sobie komentarz, byłabym na prawdę wdzięczna .
Do następnego misiaki <3