Rozdział 33

Rodzice moi jak i Natana już wyjechali a razem z nimi Sylwia i Adrian, którzy zdąrzyli się zobaczyć jeszcze z Karolina podczas swojego pobytu. Na prawdę nie mam już im nic za złe. Nie wyobrażam sobie nawet teraz tego , jakby to było gdyby to wszystko się nie stało . Zapewne wtedy buntowałabym się bardziej co do wyjazdu, postawiłabym na swoim i została w Polsce w wyniku czego nie poznała tych wszystkich ludzi.
Przerwałam jednak te myśli i z nudów po prostu zaczęłam czytać czasopisma przyniesione przez babcię .
- Cześc słonko . - usłyszałam właśnie jej głos.
- Hej, Karolina i reszta nie przyjechali z tobą? - zapytałam.
- Nie jeszcze śpią- odparła, przez co spojrzałam na zegarek. Była 7 rano.
- To czemu ty się zrywałaś tak rano . Powinnaś odpocząć masz dużo na głowie . - westchnęłam.
- Chciałam się z toba zobaczyć wcześniej kochanie - powiedziała nerwowo . - O przeczytałaś to już ? Zabiorę to - wzięła gazety i zaczęła chować do torby.
- Nie, zostaw jeszcze tego nie przejrzałam.
- Umm to nic przyniosę ci inne . Te są już stare. - uśmiechnelam się sztucznie.
Dokładnie wiedzialam, że coś kręci . Jej barwa głosu była inna i wykonywała impulsywne ruchy.
- Co jest babciu ?
- Nic Majeczko . Zaraz wrócę i kupię ci nowe.
- O nie  !- zaprotestowałam. - Daj mi te gazety . Co probujesz przede mna ukryć ?
- Nic. - powiedziała natychmiast.
- W takim razie oddaj gazety. - odparłam.
- Będziesz czytała te stare bzdety? Lepiej dam ci jakąś książkę , albo coś przynajmniej na czasie.
- Babciu ! Oddaj gazety . Jeśli tego nie zrobisz, to zejdę na dół do kiosku i kupię sobie je sama .
- No dobrze, tylko proszę cię nie denerwuj się słońce, to na pewno nieporozumienie. - odparła.
- Ale o co chodzi ? - zaczęłam przewijac strony czasopism , które spowrotem oddała mi babcia, podczas kiedy natrafiłam na zdjęcie Nialla. Nie było by nic w tym złego w końcu jest celebrytą, podobnie jak Louis i reszta chłopaków . To zdjęcie jednak przedstawiało go całująceego jakąś dziewczynę . Photoshop ? Oczywiście, że nie . Po pierwsze trzymali się za ręce, a po drugie czytając treść okazało się, że jest to Rose Whiteley - początkująca modelka , która jest w związku z Niallem od 5 miesięcy . To co poczułam w tamtym momencie było wręcz nie do opisania . Nie dość , że Niall mnie zdradzał , to jeszcze wszyscy zapewne o tym wiedzieli tylko nie ja.
Moje serce rozłamało się na miliony małych kawałeczków. Po policzkach mimowolnie zaczęły spływać mi łzy .
-Kochanie , nie płacz . Wszystko sie wyjaśni. - usiadła obok mnie i próbowała przytulić, ale się odsunęłam.
- To chciałaś przede mną ukryć ? - nie uzyskałam odpowiedzi tylko jej spuszczony wzrok. - Na prawdę chciałaś zabrać mi te gazety i oszukiwać mnie, ze wszystko jest dobrze ? - mówiłam przez łzy.
- Oczywiście, że nie . Chciałam tylko poczekać, aż wyjedziesz ze szpitala i przede wszystkim nie żebyś dowiedziała się tego przez jakieś głupie gazety, a poza tym mam nadzieje , że Niall to jakoś wyjaśni, wiesz przecież , że media ciągle kłamią.
- Żartujesz prawda ? - gorzko się uśmiechnełam - Może i media kłamą , ale to zdjęcie nie.. Proszę cię zostaw mnie samą . - załkalam.
- Słoneczko nie płacz..
- Babciu proszę idź już sobie ! - krzyknęłam , na co ta spojrzala na mnie litościwym wzrokiem ,a następnie wyszła . Nie potrafiłam uleżeć w miejscu , początkowo zaczęłam wiercić się na łóżku , następnie wstałam i chodziłam cała zdenerwowana po sali , a kiedy nie potrafiłam już nawet wystać tam , to wyszłam na korytarz i zaczęłam po nim nerwowo chodzić.
- Maja ? - usłyszałam Louisa - Boże martwiłem się o ciebie, babcia nie chciała nic mi powiedzieć . Myślałem , że jesteś w domu. Co ty tu robisz w tej szpitalnej koszuli i dlaczego płaczesz ? Wiem , że byłem głupkiem . Natan też, ale na prawdę żałujemy. Już jest wszystko okej, nie płacz . - próbował mnie przytulić, ale go odepchnęłam.
- Wiedziałeś o Niallu i Rose ? - wypaliłam prosto z mostu na co napotkałam jego wzrok utkwiony w martwy punkt. - Wiedziałeś czy nie ?! - wydarlam się, a ten tylko się na mnie patrzył . - Czyli wiedziałeś - odpowiedziałam sobie sama na pytanie, a on nawet nie zaprzeczył.
- On miał ci powiedzieć - westchnął .
-Wiesz co Louis . Myślałam , że ci na mnie zależy, a okazuje się , że nic dla ciebie nie znaczę.
Kiedy tu przyjechałam to sądziłam , że masz mnie już w dupie, jednak po jakimś czasie odniosłam  wrażenie, że znowu się do siebie zbliżamy, ale teraz  ? Teraz sądzę, że zarówno ty jak i Niall jesteście zapatrzonymi w siebie bufonami , z kieszeniami wypchanymi forsą, a znajomi są ważniejsi dla ciebie niż rodzina. Wolałeś kryć dupę Nialla tylko po to , żeby się mną zabawił. Patrzyłeś jak z każdym dniem coraz bardziej się w nim zakochuję i nie zrobiłeś nic , żeby temu zapobiec ... Na prawdę nie chcę cię już znać ! - załkałam
- To nie tak ... Z Rose to nie jest to... oni się nie kochają .- zaczął tłumaczyć .
- To bez znaczenia . To jego dziewczyna, którą przede mną ukrywaliście . Zejdź mi z  oczu Louis i nigdy nie waż się już nawet do mnie odzywać . Nienawidzę cię  ! - krzyknęłam zapłakana . Miałam ochotę wybiec gdzieś daleko stąd i nigdy nie wracać , mimo moich czarnych myśli po prostu wróciłam do swojej sali, gdzie siedział Niall.
- Kochanie , co się stało ? - zapytał z troską.
- Jak śmiesz tak jeszcze do mnie mówić ? Zamierzałeś mi powiedzieć o Rose, czy zabawić się, poczekać aż wyjadę, a potem zerwać ze mną jakikolwiek kontakt. Nie martw się, nie musisz czekać. Już teraz masz spokój . Osiągnąłeś swój cel , pobawiłeś się naiwną nastolatką. - chciałam krzyczeć na niego dalej , ale już nie potrafiłam nic nawet powiedzieć, bo ze złości trzęsłam się cała, a do tego prawie dławiłam się łzami .
- Maju , musisz mnie wysłuchać, ona nic dla mnie nie znaczy ..- zaczął , jednak mu przerwałam .
- Nie chcę cię słucha ć rozumiesz ! ? Przyjechałam tu na wakacje głównie dlatego, że próbowałam uciec przed przyjaciółmi którzy mnie zdradzili , Moja najlepsza kumpela odbiła mi chłopaka . Wiesz jakie to uczucie ? .... Teraz okazuje się , że wcale nie jestem od niej lepsza choć wcale tego nie chciałam. Nie byłam świadoma tego , że spotykasz się z kimś od paru miesięcy . Nienawidzę nie tylko ciebie, ale i siebie , za to że byłam ślepa i za to , że ta dziewczyna teraz zapewne cierpi przez nas oboje i uznaje mnie  za podłą sukę, która wkradła się do waszego życia z buciorami ...... Wyjdź stąd Niall ! - krzyknełam .
- Majka, chcę ci wszystko wytłumaczyć . - westchnął .
- Co powiesz, że to zdjęcie w gazecie to photoshop ?
- Nie . - przyznał ze spuszczonym wzrokiem .
- Nie całowałeś jej ?
- Całowałem, ale to nic nie znaczyło , to było ustawione . - powiedział , nagle mimo tego, że on do wszystkiego się przyznawał to ja zaczynałam się trochę uspokajać, moje łzy nie leciały już niczym wodospad, ręce też mi się nie trzęsły.
- Wszyscy o tym wiedzieli prawda, oszukiwaliście mnie wszyscy ?
- Nie , Louis i Harry nalegali, żebym ci to wyjaśnił , Liam się do tego nie wtrącał , a Zayn od początku naciskał, że jeśli ci nie powiem to on to zrobi , ale okłamałem go, że wtedy na tym tygodniowym wyjeździe pokłóciliśmy się właśnie o to i już o wszystkim wiesz , a więc sobie odpuścił . Ja na prawdę chciałem ci to wyjaśnić, ale nie wiedziałem jak , a kiedy już się zebrałem na odwagę zaczęło się to zamieszanie z Natanem i jego wypadkiem . - schował twarz w dłonie.
- Wynoś się Niall ! - krzyknęłam wskazując na drzwi.
- Maja , ale ja cię kocham .
- Wyjdź i nigdy nie wracaj ! Jeśli kiedykolwiek choć odrobinę zależało ci na mnie , a nie tylko na zaciągnięciu mnie do łóżka to po prostu wyjdź i daj mi spokój ! - westchnęłam , a po chwili kątem oka zauważyłam , że robi to co mu nakazałam .
Rozpadłam się cała , nie mam już brata, przyjaciela ani chłopaka. Najgorszy jest fakt, że nigdy nie powinnam im przypisać tych nazw . W końcu czy tak zachowuje się brat ? przyjaciel ? chłopak ?
Nie. Zranili mnie . Zniszczyli od środka . Wszyscy w tym samym czasie. Nie szczedzili ani kawałeczka mojego kruchego serca . Rozbili je na miliardy małych kawałeczków i nie ma nawet nadziei , ze kiedykolwiek  uda się je skleić w jedną całość  .
- Pozabijam ich ! - usłyszałam trzask drzwi , a już po chwili silne ramiona, które przyciągnęły mnie do siebie . Był to Zayn . Osoba do której od samego początku nie darzyam żadnej sympatii okazała się tą na której mogę polegać najbardziej .- Trzymaj się jakoś . Dasz radę. Jesteś silna -zaczął szeptac głaszcząc mnie po włosach - było to kojący gest, lecz nawet to nie zdołało mnie uspokoić .
-Już nie jestem. - wymamrotałam - Nie mam siły Zayn, to co czuję z każdą minuta mnie niszczy . - załkałam.
Jeszcze tego samego dnia wieczorem wypisano mnie do domu. Chyba było to po części przez to , że z mojego powodu zrobiło się duże zamieszanie, woleli więc się mnie już pozbyć. Było mi to w sumie na rękę. Mogłam w końcu zostać sama, zakluczyć drzwi i mieć pewność, że nikt już do mnie nie wejdzie .
***
Nie sądziłam, że w moim ciele zmieściło się aż tyle łez , które wyciekały ze mnie przez okrągły tydzień hektolitrami . W momentach, kiedy już się uspokajałam to albo zostawałam zasypywana telefonami ,albo smsami , nawet głupie zdjęcia czy naszyjnik przywoływały u mnie ponownie łzy . Starałam pozbyć się wszystkiego . Wyłączyć się . Zajęło mi to okrągły tydzień .
- Maju , przyniosłam ci coś do jedzenia, otwórz . - powiedziała błagalnym tonem babcia .
- Zaraz zejdę na śniadanie - westchnęłam, nawet przez drzwi słyszałam jej ekscytację . Miała nadzieję, że skoro zamierzam wyjść z pokoju to już wszystko ze mną w porządku . Nie prawda, nadal wszystkie uczucia rozdzierały mnie od środka, ale starałam się je tłumić . Wzięłam więc prysznic, ubrałam się , uczesałam i zeszłam na dół . Wszyscy patrzyli na mnie ze współczuciem, ale nikt nie odważył poruszyć się drażliwych dla mnie tematów, nawet Samantha wiedziała, że ma nie wspominać o Niallu , Louisie ani nawet o Natanie.
- Zdecydowałam rozpoczać jednak te praktyki w domu mody . - oznajmiłam - Możesz dać mi namiary do tej pani ?- zwróciłam się do babci.
- Obawiam się złotko, że to już nie aktualne .
- Mowiłaś , że będzie czekać , jeśli się zdecyduję ..- westchnęłam.
- Tak ,ale to bardzo impulsywna kobieta... po miesiącu na pewno już wzięła kogoś na twoje miejsce- posłała mi pokrzepiający uśmiech.
- Umm jeśli chcesz to możesz pomóc mi w moim wydawnictwie, babcia mówiła, że uwielbiasz czytać , mam dla ciebie świetne zajęcie i dobrze płatne - odezwał się George, który ostatnimi czasy coraz częściej u nas bywał .
- Moge zacząć od dziś ?
- Jeśli chcesz to nie ma problemu . - uśmiechnął się .


___________________________________________________________________
Postanowiłam dodać dzisiaj rozdział z tego względu, że cały dzień leniuchuje i mam mnóstwo wolnego czasu , bo nie poszłam do szkoły z powodu przeziębienia.
Proszę również o wyrozumiałość , jeśli znajdziecie jakieś błędy ortograficzne i językowe gdyż mój mózg nie funkcjonuje w pełni dobrze z powodu choroby .
Chcę wam jeszcze powiedzieć, że ogromnie się cieszę, z anonimowego komentarza, który świadczy o jeszcze jednym skrytym czytelniku . Na prawdę dziękuję wam za to, że to czytacie i wyrażacie swoją opinię.
Do następnego misiaki !
Przypominam, że już tylko dwa rozdzialiki do końca . Dotrwajcie ! <3